Áfram með forfeðrapælingar!
Hann ,Ólafur afi missti mömmu sína 1 árs gamall og var settur á sveitina og var síðan komið fyrir á hinum og þessum bæjum sem áttu ekki nógu mörg börn til að þræla út. Hann fékk takmarkaðan kærleik, barinn reglulega og lítið sem ekkert að borða. Samkvæmt öllum viðurkenndum uppeldis og sálfræðibókum miðað við þetta uppeldi(eða miseldi) þá hefði Ólafur afi átt að vera argasti psykopati eða að minnsta kosti alki. En nei, Ólafur afi var góður kall sem kom með flugelda handa barnabörnunum á gamlárskvöld og forðaði þeim frá því að borða augun,eyrun og alla aukahúðina(sem enginn vill) á sviðunum. Geri aðrir betur! En kannski vorum við systurnar of vel aldar , ef við hefðum verið sveltar dáldið þá hefðum við étið eyrun með bestu lyst.